Yiyecek kaygısı konusunda uzmanlaşmış bir terapist olan Miriam Salinas: "Bu ifadelerin çoğuna evet cevabı veriyorsanız, vücudunuz ve yiyeceklerinizle ilgili bir sorun yaşıyor olabilirsiniz."

Beslenme ve beden algısıyla ilgili bir dizi düşünce ve alışkanlık, birçok kişinin içsel çatışma olarak tanımlamadığı bir çatışmanın işareti olabilir. Yiyecek kaygısı konusunda uzman terapist Miriam Salinas Gascón düşündürücü bir uyarıda bulundu: "Bu ifadelerin çoğuna evet yanıtı veriyorsanız, vücudunuzla ve yiyeceklerinizle ilgili bir sorun yaşıyor olabilirsiniz."

Yaşamı Yemeye Cesaret Et kitabının yazarı, yeme bozukluğunu bizzat deneyimlemiş biri olarak, yemekle karmaşık bir ilişki içinde sıkışıp kalanlara yardımcı olmak için bu belirtileri Instagram hesabında derledi. Bunlar birer teşhis değil, yedikleri şeyler, görünüşleri veya yedikten sonra kendilerini nasıl hissettikleri konusunda yoğun zihinsel baskı yaşayan kişilerde görülen yaygın belirtilerdir .

Uyarı işaretleri

Salinas'ın olası uyarı işaretlerini saptamak için öne sürdüğü ifadeler arasında; " Bütün gün yiyecekleri mi düşünüyorum , daha önce ne yediğimi mi yoksa ne yiyeceğimi mi?" gibi sorular da yer alıyor; "Her yemek yediğimde, yemem gerektiğini düşündüğüm şeye göre bunun 'iyi' mi yoksa 'kötü' mü olduğunu düşünüyor muyum?" ; veya " Sabah vücudumu görme şeklim günün geri kalanındaki ruh halimi belirliyor mu?"

Bu durum şu yaygın soruları da gündeme getiriyor: " Arkadaşlarımla veya ailemle dışarıda yemek yediğimde, genellikle 'telafi etmenin' yollarını mı arıyorum?", "Bazı gezilere 'yemem gereken' şeylerle uyuşmadıkları için hayır dedim mi?" " Yeme planımdan saparsam her şeyi mahvetmişim gibi hissediyor muyum ve o gün her zaman kendime yasakladığım her şeyi yiyecekmişim gibi hissediyor muyum?" veya "Evde bulundurduğumda kendimi kontrol edemediğim için bazı yiyecekleri satın almamayı mı tercih ediyorum?"

Salinas'a göre bu yanıtların çoğu, binlerce insanın günlük yaşamını etkileyen zihinsel kalıpları yansıtıyor. "Bu sürekli düşünce , bilişsel alanınızı orantısız bir şekilde kapladığınızın ve zihinsel kaynaklarınızı hayatınızın diğer alanlarından uzaklaştırdığınızın bir işareti olabilir" diye belirtiyor. Terapiste göre yediklerimize ahlaki yargılar uygulamak, onları "iyi" veya "kötü" olarak sınıflandırmak yaygın bir bilişsel çarpıtmadır .

Bu tür dinamiklerde bedenle ilişki de önemli bir yer tutar. "Genellikle dış standartlardan etkilenen öz algı, ruh hali, öz saygı ve duygusal refah üzerinde önemli bir etkiye sahip olabilir" diye vurguluyor. "Hep ya da hiç" düşüncesi, yani yemede ufak bir sapmanın, genellikle kısıtlanan şeylerin kompulsif bir şekilde yenmesine yol açması, aşırı kontrolün nasıl rahatsızlık ve suçluluk duygusuna yol açtığının bir başka örneğidir.

Beslenme düzenini bozmaktan korktuğunuz için dışarıda yemek yemekten kaçınmak da önemli bir işarettir. " Yiyecek içeren sosyal durumlardan kaçınmak, diyet katılığının sosyal hayatınızı ve refahınızı etkilediğinin, insani bağlantı ve eğlenceden çok bir 'plana' bağlı kalmayı önceliklendirdiğinin bir işaretidir " diyor.

Terapist, evde belirli yiyecekleri bulundurmanın zorluğuyla ilgili olarak, sorunun yiyeceğin kendisi değil, onunla ilişkimizi yönetmek için gerekli araçların eksikliği olduğunu hatırlatıyor: "Belirli yiyecekleri tamamen kontrolünüzü kaybetmeden yiyemeyeceğinizi hissetmek, ölçülülüğü ve esnekliği yönetmek için gerekli araçların eksikliğine işaret ediyor olabilir."

" Cevaplarınızın çoğu evet ise... bu önemli bir göstergedir " diye vurguluyor. Birçok kişi için bu davranışlar, aşırı yemek yeme kaygısı, ortoreksiya (sağlıklı beslenmeye patolojik saplantı) veya daha karmaşık yeme bozuklukları gibi sorunlar çerçevesinde çerçevelenebilir. "Bu konuda yalnız değilsin. İyi haber şu ki her şey daha iyi olabilir," diye sonlandırıyor Salinas. Yeme davranışları konusunda özel eğitim almış ruh sağlığı uzmanlarına gidilmesini öneriyor. "Yiyeceğin sürekli bir kaygı değil, besin ve zevk kaynağı olduğu bir hayat yaşamayı hak ediyorsunuz."